Natuurgeneeskunde

Natuurgeneeskunde is in het kort samengevat een verzameling van geneeswijzen, die het zelfgenezend vermogen van de mens zo sterk mogelijk maken. In de natuurgeneeskunde gaat men er van uit dat het zelfgenezend vermogen in gang kan worden gezet door het lichaam op de juiste manier te prikkelen. Hierbij gaat het om het totaalbeeld van lichaam, geest, ziel en eventuele ziektepatronen. Hiermee wordt bedoeld dat het lichaam zelf de kracht heeft om zich te herstellen, volgens een door de natuur gegeven vermogen van de mens. Hiervoor zijn in de afgelopen duizenden jaren verschillende vormen van therapieën ontwikkeld. Enkele methodes zijn phytotherapie, diverse massages, pakkingen, voetreflexzonetherapie, hydrotherapie, Bachremedies en bepaalde voedingadviezen.

De natuurgeneeskunde is een ‘holistische’ vorm van geneeskunst, d.w.z. dat deze het organisme van de mens als een complex stelsel van nauw samenhangende systemen beschouwt. Daar wordt ook de psyche onder gerekend. Ze ziet een ziekteverschijnsel, niet als afwijkend orgaan, maar als verstoring van het evenwicht tussen alle systemen. Vaak ontstaat deze storing door een teveel aan afvalstoffen in het lichaam, waardoor het lichaam als het ware vergiftigd wordt (de homotoxineleer). Door diverse oorzaken, waaronder verkeerde voeding, slecht kauwen, een verkeerde houding en spanningen, kunnen onze spijsverteringsorganen het voedsel niet goed verwerken. Hierdoor ontstaan er teveel afvalstoffen die ook in het bloed en de lymfe en zo door het lichaam komen. Het lichaam zal ons dan proberen duidelijk te maken, dat er iets niet in orde is wat zich bijvoorbeeld kan uiten in huidklachten. Luistert men hier niet naar, dan kunnen er zelfs chronische klachten ontstaan.